Net iets te goed gepoetst …

In een poging om mijn trein nog te halen, merkte ik in mijn haast de gloednieuwe glazen deur in de inkomhal bij mijn klant niet op …

Pardoes!

Het gebeurde allemaal in een paar seconden … Ik liep naar de uitgang en knalde met mijn voorhoofd tegen de deur. De ruit sprong kapot en plots lag er overal glas. Ik was flink in de war en sneed mijn hand toen ik een paar stukjes glas probeerde op te rapen. Ja, dat was me wel wat!

Balans: een bloedende wenkbrauw, een snee in mijn hand en een groepje mensen die me verbijsterd aanstaarden. Gelukkig kwam een onthaalmedewerkster me helpen.

De goede fee

Ze leidde me de hal uit, bood me een stoel aan, bekeek mijn voorhoofd en hand en ging weer weg. Even later kwam ze terug met een EHBO-kit – of misschien was het wel een toverstokje … Ze oefende wat druk uit op mijn wenkbrauw om het bloeden te stoppen, maakte mijn wonden schoon en bracht een heerlijk frisse gel aan die de pijn meteen verzachtte. Ze schreef de naam van de tube op een post-it.

Ze zei me dat mijn hand snel zou genezen met een laagje Flamigel[r] ‘s morgens en ‘s avonds. En omdat de wond aan mijn wenkbrauw gelukkig niet al te ernstig was, raadde ze me aan om de gel ook op mijn voorhoofd te smeren. Ze glimlachte en ik grijnsde van oor tot oor: “Bedankt, dokter!”